ciezkiorzech

Idzie jesień. Już tyle lat prześladują mnie wspomnienia o Tobie. Tyle lat siedzisz w zakątku głowy i serca. 

Zlatujesz się we mnie jak liście zlatują z drzew jesienią. Wynurzasz się w zieleni trawy, w zapachu ludzi mijanych ulicą. Siedzisz na siatkówce oka. Jak co roku. Siedzę i zastanawiam się co robisz, gdzie jesteś. Chichoczesz mi w głębi jak diabeł i szarpiesz trzewia do nieznośnego bólu. Drżą mi ręce i drży głos. Jeszcze kilka dni i schowasz wewnątrz tylko po to by uwolnić się znowu, gdy będę myśleć, że mam wszystko poukładane. Gdy znowu poczuję się z Nią bezpiecznie wyskoczysz jak diabeł z pudełka, mimo tego, że nie widziałam Cię od lat. 

I znowu czuję, że stąpam po tym kruchym lodzie jak tamtej zimy nad Wisłą...